Dag 17 - Van Torres del Paine naar El Calafate

Na een rustig ontbijt en nog een laatste blik op de imposante landschap van Torres del Paine, bracht een busje van het hotel ons in 5 kwartier naar Cerro Castillo. De dag begon weer zonnig en het was onderweg een prachtig schouwspel tussen de zon en de laaghangende bewolking. Cerro Castillo bestond uit 3 huizen, inclusief de grensovergang naar Argentinie.

In Cerro Castillo zouden we overstappen op een ander busje dat ons naar de eindbestemming zou brengen. Na wat heen en weer bellen bleek dat dit busje er pas om 12:00 uur zou zijn, terwel het pas 10:15 was. Victor, onze eerste chauffeur was zo aardig om samen met ons te wachten en gelukkig was Paola een beetje vroeger.

De beide grensovergangen (Chili uit en na 6 kilometer niemandland, Argentinie in), waren echt ienimieni en uit het jaar 0. Aan Chileense zijde was er een hek dat op vertoon van de juiste papieren en stempels werd open gedaan en aan Argentijnse kant een kettinkje. Gelukkig was het op het moment dat wij er gewapend met paspoort kwamen relatief rustig, maar er kwamen ook grote touring cars met Aziatische toeristen langs en dat moet chaos zijn. Al met al konden wij om 12:15 op weg naar El Calafate.

Paola moest waarschijnlijk nog terug en wilde voor het ten thuis zijn, want zij zette er echt de vaart in. De communicatie tijdens de reis was uitermate functioneel: buenas dias, passport, vamos, banjo en adios. Het landschap was vrij eentonig met hier en daar wat schapen en ander vee, wat guanaco’s, een vos en vele vogels. Tegen 15:00 hadden we de ongeveer 250 kilometer afgelegd en kwamen aan in El Calafate in het Argentijnse deel van Pategonie. Ons hotel Xelena kijkt uit op Lago Argentino. 

Het was heerlijk weer en na een lange tijd in de busjes, zijn we lekker bijna 2 uur langs het meer gaan wandelen. Terug in het hotel was een tijd voor een koud biertje en een lichte snack. De lichte snack bleek niet zo licht, waardoor we het diner maar hebben overgeslagen.