Dag 25 - Puerto Iguazu

Vandaag staan de Iguazu watervallen op het programma (Argentijnse kant). We vertrokken om 07:20 (onder gemopper van Guus, die het veel te vroeg vond). Het is 20 minuten rijden naar het nationale park en om 8 uur kun je het park in. De lodge heeft toegang tot een andere ingang en daarmee nemen we een stukje voorsprong op de meute. Het park heeft eigenlijk 3 trails, maar een is er zodanig beschadigd na de overstromingen van het najaar, dat dit eerst gerepareerd moet worden en nu niet open is voor het publiek. We beginnen met de upper trail en er is slechts een handjevol andere mensen.

Iguazu is een groot complex aan watervallen dat voor 80% in Argentinië ligt en voor 20% in Brazilië. Het heeft tussen de 270 en 300 watervallen. In totaal is het complex 2,7 kilometer breed en 82 meter hoog. Wat we zien is echt ongelofelijk en laat zich het best beschrijven als een muur van water dat met een enorme kracht, bulderend neer dondert, echt fantastisch. Bij grote watervallen word je meestal kletsnat van het opspattende water (‘mist’). Dat is hier niet zo. Je wordt wel kletsnat van het zweten, want ondanks het vroege tijdstip is het al 33 graden met gevoelstemperatuur van 38 graden. Op elk uitkijkpunt staan we weer vol bewondering te kijken en foto’s te maken. Lang leve digitale fotografie. Na de upper trail doen we uiteraard ook de lower trail waar het inmiddels wel wat drukker is. Elke waterval heeft een naam, maar de meest indrukwekkende zijn ‘Garganta del Diablo’ en ‘Salto San Martin’ (naar de bevrijder van Zuid Amerika). Bij de eerste kunnen helaas niet zo dichtbij komen vanwege de beschadigde trail, maar die kunnen morgen hopelijk vanuit de Braziliaanse kant beter bekijken.

Onderweg zien we de nodige dieren zoals coati (familie van de wasbeer), vogels, vlinders en (grote) hagedissen. Wat is dit genieten zeg. Rond 11:00 zijn we terug in de lodge. Terwijl onze kleren liggen te drogen in de zon, nemen wij een verfrissende ‘duik’ in de plonge pool. Dat is pas vakantie zegt Guus (wat de rest is laat hij in het midden). De lunch in het hotel was echt heerlijk. Wat een verwennerij. Het is weer is wel wat omgeslagen en we hebben zelfs een buitje gehad. 

Om 15:00 uur ontmoeten we Jo weer voor onze middag excursie: varen op Urugua-i meer. Het is even de vraag of het door kan gaan, want de schipper heeft laten weten dat het giet op het meer. We besluiten het erop te wagen. Bij het meer aangekomen is het weliswaar zwaar bewolkt,  maar wel min of meer droog. In een klein bootje varen we over het meer, dat is ontstaan na de aanleg van een dam. Voorheen was dit jungle. In een deel van het meer zien we het bijzondere fenomeen de bomen door zijn blijven groeien en nu als een soort skelet boven het water uitsteken (daarvoor moeten ze tussen de 40 en 70 meter hoog zijn). Heel apart. 

In het meer ligt een vlonder en daar meren we aan om een beetje te chillen. Je kunt er ook zwemmen, maar er dreigt onweer, dus dat lijkt ons niet zo veilig. We genieten van een lekker briesje met een een drankje en uiteraard moet er ook weer een snack zijn en deze keer in de vorm van een lokaal gerecht ‘Mbeyu’ een soort pannenkoek, met als belangrijkste ingrediënten tapiocazetmeel, zout, melk of water en kaas, gebakken in een pannetje en daarna doe je er cream cheese en in ons geval een tomatenmengsel op. Best lekker. 

Uiteindelijk breekt de lucht weer open en we genieten we in het zonnetje van de terugreis naar het haventje en zien de zon langzaam zakken. Daarna nog een halfuurtje in de auto en zo zijn rond 19:00 terug in de lodge. Wat we zien is dat het hier flink heeft geregend en dat het nog ‘maar’ 29 graden is. Ik denk dat ik mijn truitje ga opzoeken.