Dag 24 - Hakone - Tokio
Rond 10:00 werden we begroet door een chauffeur die ons bedankte dat hij ons op mocht halen, omdat hij zo fijn van de natuur had genoten. Hoe mooi is dat. Het eerste stuk van de ongeveer 2 uur durende rit naar Tokio was inderdaad een mooie bergweg door allerlei dorpjes en een wild stromende rivier. Eenmaal op de snelweg was dat snel vergeten en met een laatste blik op een wederom in de zon stralende Mount Fuji waren we op weg naar Tokio, terug naar waar we deze reis 3 weken geleden zijn begonnen.
Onze kamer was nog niet klaar en wij zouden pas om 14:00 met Masumi op pad gaan. Ons hotel, (Palace hotel Tokio) ligt, zoals de naam al doet vermoeden pal aan de tuinen van het Keizerlijke paleis. Wij hadden het plan opgevat oom stukje langs de paleistuinen te lopen en uiteindelijk zijn we deze volledig in de rondte gelopen (zo’n 5,5 kilometer). Ondanks een zeer aangename temperatuur en een lekker zonnetje hadden we het een beetje onderschat, zeker, omdat we die middag ook nog op pad gingen.
Om 14:00 was Masumi in het hotel en gingen we met de metro op pad. Eigenlijk is het systeem niet anders dan de metro’s van Londen of Parijs, maar het schrikt toch wat af met de moeilijke namen en de Japanse karakters. Met Masumi erbij was het uiteraard een stuk gemakkelijker, ook al moest zij af en toe ook goed opletten. Het openbaar vervoer is overigens niet duur en wordt veelvuldig gebruikt. Ook deze metro was weer sterk gestandaardiseerd en daarmee ook rete efficiënt.
De eerste stop was Meiji jinhu shrine dat in een bos midden in deze miljoenenstad ligt en is gewijd aan de eerste moderne keizer van Japan die in 1920 is gestorven. Een bijzonderheid bij deze shrine is dater een gedeelte is waar je je auto kunt laten zegenen (bijvoorbeeld dat hij geen mankementen vertoont of niet betrokken raakt bij aanrijdingen). De hele auto wordt naar binnen gereden en de shinto priester doet z’n ding. Dat is nog eens een heilige koe.
Vanaf de shrine zijn we over de Omotesando gewandeld, ook wel de Champs Elysees van Tokio genoemd. Veel bekende dure merken en ook vooral bijzondere moderne gebouwen. Niet echt aan ons besteed, hoewel er een gebouw was met een ingang van allemaal vlakken glas die, als je erin stond, het idee van een caleidoscoop gaf. Heel bijzonder.
Tenslotte Shibuya, het drukste kruispunt van Tokio, waaronder zebrapaden die schuin over het kruispunt lopen. Op een druk moment steken hier wel 2.000 mensen tegelijk over. Bijzonder is daar ook het standbeeld van een hachiko, een super trouwe hond. Dit beestje wachtte 9 jaar lang elke dag op het station bij Shibuya op zijn baasje die plots was overleden (is ook verfilmd). Dat is nog eens loyaal. Daarna met de metro terug naar het hotel. We waren er voor vandaag ook wel even klaar mee. Morgen verder.
