Dag 16 - Lago Titicaca - Cuzco

Vandaag reizen we naar Cuzco de voormalige Inca hoofdstad. De afstand is 389 kilometer die we deze keer eens niet per auto of per vliegtuig afleggen, maar per trein. We moeten daarom vroeg op, want de trein vertrekt om 7:30 vanuit Puno en het is nog minstens een uur rijden. Op de grotendeels onverharde weg naar naar Acora, waar we op de hoofdweg komen, worden we goed wakker geschut. Hopelijk zitten onze nieren vanavond weer op z’n plaats. In Puno stoppen we bij een blinde muur met een rode poort en daarachter blijkt warempel een station te liggen.

De trein ‘Perurail Titicaca’ is geen gewone trein. Naast de locomotief is er een bagagewagon, een keuken, 2 wagons voor passagiers, een bar en een platform met glazen dak waar je omgeving nog beter kan bekijken en foto’s kunt nemen. Omdat de trein de overweldigende snelheid van gemiddeld 35 kilometer per uur haalt, zal de reis 10,5 uur duren. Onze stoelen zijn comfortabele fauteuils met een tafeltje ertussen, uiteraard aan het raam.  Tijdens de reis worden ontbijt, lunch en afternoon tee geserveerd. Ook is er 2 keer een optreden met muziek, zang en dans.

Eerst rijden we dwars door Puno heen en dan bedoel ik niet over een spoor aan de randen van de stad, maar door de straten heen. Na Puno volgt een laatste blik op het meer en dan rijden we weer over de hoogvlakte met de enorme vergezichten.  Ook in Juliaca rijden we dwars door de stad en zelfs over de markt heen. De kooplui halen hun parasols en breed uitgestalde waar naar binnen en zetten het weer uit zodra de trein gepasseerd is. De machinist toetert er op los bij (uiteraard onbewaakte) spoorwegovergangen, we gaan rakelings langs geparkeerde voertuigen en kraampjes en moeten soms remmen voor koeien op het spoor. Dat is eigenlijk zo in elke plaats die we passeren. 

Wanneer we langs de Urubamba rivier (denk ik) rijden liggen de bergen wat dichter bij elkaar en wordt de landbouw intensiever en ziet het er allemaal fris en groen uit. De huizen stellen overigens nog steeds niet veel voor. Het is best een lange rit, maar met het wisselende landschap, de dorpen en steden, het eten en af en toe gewoon even een boekje lezen zijn we de tijd prima doorgekomen. Precies op tijd komen we om 18:00 aan in Cuzco. Als we uitstappen staan onze koffers op het perron en aan het einde van perron staat onze transfer naar het hotel al weer klaar. Overigens loopt wat dat betreft alles op tijd en dat voor Zuid-Amerika. 

De rit naar het hotel duurt maar een half uurtje. In het hotel ontvangen we alle tickets en toegangsbewijzen voor de komende dagen. Het hotel heet Monasterio, ligt in het historische centrum van Cuzco en ja, het is wederom een klooster en niet zo’n kleintje ook. Het is met twee binnenplaatsen, waarin ondermeer een 300 jaar oude boom staat, prachtig in stijl gerestaureerd, met kapel en al. We drinken nog wat en eten een snack en dat vinden we het best voor vandaag. Het was een lange dag, maar we hebben genoten van de treinreis.