Dag 2 - Lima

Vandaag was een dag om te acclimatiseren, met andere woorden: geen programma. We konden derhalve uitslapen maar dat zat er met een jetlag niet in. We zitten in hotel B, hetgeen geen kwalificatie is van het hotel, maar een verwijzing naar de wijk Barranco. Het gebouw dateert uit de jaren 20 en diende als de zomerresidentie van de toenmalige president. Koloniaal derhalve net als andere gebouwen in de omgeving. Het ontbijt hadden we op de patio en was prima.

De wijk Barranco is een beetje ‘bohemian’ en in de wijk zijn verschillende galerieën en kleine restaurantjes. De wijk ligt ook aan de kust, maar om op zeeniveau te komen moet je een behoorlijk eind naar beneden (en uiteraard weer terug) waar de boulevard parallel loopt aan de 6 baans snelweg. Niet heel rustig, zeker niet in de wetenschap dat het belangrijkste onderdeel van de auto in Peru de claxon lijkt te zijn en als je die hebt zul je hem gebruiken ook!  De zee is de Grote of Stille oceaan. Aan de andere kant van de plas ligt Australië.

De ochtend en een deel van de middag hebben we in Barranco rondgelopen. Geen hoogtepunten, wel veel  muurschilderingen: leuk. Met een temperatuur van 23 graden was het aangenaam (het regent overigens zelden in Lima) en ondanks de zonnebrand, toch nog een beetje verbrand. 

We zijn hier nog geen dag, dus het is te vroeg om te oordelen, maar een paar dingen die ons opvallen. Het zebrapad (zo noemen de Peruanen het ook) is volgens onze gids van gisterenavond voor zebra’s. Dus …..: een automobilist stopt daar in de regel niet voor. Zelfs als de ene automobilist wel stopt, zegt dat niet dat de auto op de andere baan dat ook doet. Beetje Russisch roulette derhalve. Wat we gisteren in de rit naar het hotel al hebben meegemaakt dat een bus een straat inreed, dat te druk vond en direct het stuur weer omgooide. Dat de route van die bus wel door die straat liep was kennelijk bijzaak.

Een ander ding is: het zijn enorme zoetekauwen, zowel in eten als drinken. Lekker, maar oh zo verkeerd. Tenslotte, en dat is meer serieus: er is geen sociale zekerheid. Geen werk betekent geen eten. Je ziet dus ook oude mensen leuren met zakjes chips of ijsjes om toch nog een paar centen te verdienen en dat is best wel een beetje triest.

In de middag hebben we eerst lekker zitten we op ons balkon. Vanavond in het hotel gegeten en dat was prima. Al met al een prima eerste dagje.