Dag 20 - Heilige vallei

Vandaag hebben een aantal sites in de heilige vallei verkend. De eerste stop, na ongeveer een uurtje rijden door de mooie vallei waar het oogsten van de mais in volle gang is, is in Ollantaytambo. Tijdens het Incarijk was Ollantaytambo het koninklijk landgoed van de heerser Pachacuti die de stad bouwde samen met een ceremonieel centrum. Het stadje is gezellig druk en van oudsher een pleisterplaats voor reizigers die van Cuzco naar Machu Picchu gingen. Ook nu vertrekken er hier vandaan nog wandeltochten naar Machu Picchu (4 dagen, 3 nachten), maar wij nemen morgen de easy route. In het dorp zie je nog veel huizen en gebouwen die, net als we dat in Cuzco hebben gezien, het Inca fundament hebben met een koloniale opbouw van de Spanjaarden. 

De restanten van de stad duiden erop dat een indrukwekkend geheel moest zijn geweest. Wat vooral opvalt zijn enkele gebouwen hoog tegen de bergwand aan. Dat zijn oude opslagplaatsen, omdat het het daar koeler is en veel wind staat. Wat verbazingwekkend blijft, is hoe ze de enorme rotsblokken, die uit een steengroeve hoog in de bergen aan de andere kant van de rivier zijn gewonnen, naar deze plaats hebben weten te vervoeren en dan vervolgens weer de berg op. Ontzagwekkend en ik vrees dat er vele mensenlevens verloren zijn gegaan. De Inca’s waren hun tijd op sommige aspecten ver vooruit, maar van mensenrechten hadden zij nog niet gehoord.

De tweede stop was in Moray. Om daar te komen moesten een heel stuk klimmen over een onverharde weg, met haarspeldbochten, maar zonder vangrail. Voorafgaand vroeg de gids of we last van hoogtevrees hebben. Dat hebben we allebei niet, maar je zou het daar spontaan kunnen ontwikkelen. Het unieke van Moray zijn de concentrische terrassen waarvan de grootste ongeveer 30 meter diep is. Het doel is onduidelijk, maar hun diepte, ontwerp en oriëntatie ten opzichte van wind en zon creëert een temperatuurverschil tussen top en bodem. De meest geaccepteerde theorie is de Inca’s dit gebruikten om de gevolgen te bestuderen van verschillende klimatologische omstandigheden op groenten. De gids noemde deze plek het laboratorium. Heel bijzonder.

Dat was de derde stop ook. De enorme bergen die nu de Andes vormen, zijn honderden miljoenen jaren geleden ontstaan. Daarvoor was het zee. Hoog in de bergen bij Maras is er dan ook een zoutmijn (‘Salinas’). De zoutmijn bestaat uit ruim 5.000 zoutpannen die op 3500 meter liggen. De zoutpannen worden ontgonnen door zo’n 350 lokale families in een soort coöperatie. In de zoutpannen staat ongeveer 15 centimeter water, gevoed via een ingenieus bewatering systeem. In de droge periode (nu is de regentijd) droogt het water op en kan het zout (wit, roze en bruin) worden gewonnen. Een indrukwekkend geheel. 

Daarna zijn we gaan lunchen. Ook dat was weer een beleving: ergens op een berg met een mooi uitzicht op de vallei toverden de gids en chauffeur een lunch op tafel bestaande uit soep, salades, brood en een brownie. Echt super leuk.

Na de lunch naar de laatste lokatie in Chinchero. Het stadje is enorm in ontwikkeling en ze zijn nu bezig om hier een internationale luchthaven aan te leggen. De site die wij bezoeken is een voormalige tempel met een waka (heilige plaats met speciale energie) die net als de andere waka’s in denkbeeldige rechte lijnen zijn verbonden met de tempel van de zon in Cuzco. Ook hier hebben de Spanjaarden de waka weer vernietigd en een kerk op de voormalige tempel gebouwd. Van de oorspronkelijke Inca schatten is in Peru niet veel bewaard gebleven. De overheid is veel te laat begonnen met het beschermen van hun culturele erfgoed en het is waarschijnlijk dat veel van deze schatten in privé collecties terecht zijn gekomen. 

Uiteindelijk waren we om 15:00 terug in de lodge. Dat geeft ons de tijd om ons voor te bereiden op onze reis naar Machu Picchu morgen.