Dag 4 - Lima - Iquitos (Amazone gebied)

Om 8:00 zouden we worden opgehaald, dus vroeg op. De rit naar de airport was wederom chaotisch, maar het lukte deze keer in iets meer dan een uur. Prima service van de lokale agent, want onze boarding passen lagen al klaar toen we in de auto stapten. Op de airport moesten we nog wel de bagagelabels uitprinten en op de een of andere manier ging de ene koffer er zonder problemen doorheen, maar voor de 2e koffer moesten we langs een balie. Bij security stond er wel een rij, maar het ging redelijk snel, ondanks de nodige voorpiepende Peruanen. Wat een strapatsen halen die mensen uit om zich voor iemand te wurmen. Wij hebben gelukkig alle tijd van de wereld, maar irritant is het wel. De LA2236 vertrok redelijk op tijd om 11:55 voor de anderhalf uur durende vlucht.

Iquitos is met bijna 500.000 inwoners de 5e stad van het land. Het ligt op een eiland en is alleen bereikbaar per vliegtuig of per boot. De stad werd in 1750 gesticht door de Jezuïeten en wordt omgeven door 3 grote rivieren waaronder de Amazone. De Amazone is ruim 6500 kilometer lang, ontspringt in de Andes in Peru en mondt in Brazilië uit in de Atlantische Oceaan. Slechts 13% van het Amazone regenwoud ligt in Peru, maar de biodiversiteit schijnt hier wel het best te zijn. We gaan het beleven.

Vanuit de lucht zien we de Amazone meanderen tussen het enorme groen van het regenwoud. Wat een magistraal gezicht. In Iquitos stonden de mensen van Aqua Expeditions ons al op te wachten, dus dat was bagage van de band en direct inleveren. Overigens gaat er per dag maar 1 vlucht in en uit deze luchthaven: dat is in ieder geval overzichtelijk. Er zaten nog 9 medepassagiers op de vlucht en in 2 busjes zijn we in 25 minuten naar down town Iquitos gereden voor een (late) lunch in ‘the iron house’ en dat was het ook: het gebouw was van metaal.

Het straatbeeld in Iquitos wordt gedomineerd door ‘motor taxi’s’, een brommer (althans de voorkant van een brommer) met een bankje er achter voor het vervoer van passagiers. Er schijnen er zo’n 60.000 te rijden. Gevoelsmatig hebben de helft gezien. Aan de andere kant rijden er nauwelijks auto’s en de andere manier van vervoer zijn kleurrijke busjes waar, om het voor de passagiers een beetje dragelijk te maken, geen ramen in zitten. Het is hier overigens overdag tussen de 30 en 35 graden en behoorlijk vochtig. Wijzelf zitten uiteraard decadent in een gekoeld luxe busje. 

Hoewel het op straat een drukte van belang is en iedereen in de weer is, is Iquitos verre van welvarend. De hoofdwegen zijn geasfalteerd, maar zodra je 2 straten verderop kijkt zijn de wegen onverhard. Bijna alle huizen lijken een soort half af te zijn en wat wel af is, is niet in de beste staat van onderhoud. Als we later buiten Iquitos komen wordt dat nog erger en zien we steeds meer houten huizen komen (lees 4 muren en een vloer), met golfplaten daken. Een redelijk troosteloos geheel. 

Om bij de Aria Amazon te komen moeten we enige weg op het eiland (92 kilometer) afleggen. Ook al heeft de chauffeur er goed de vaart in zijn we bijna 2 uur onderweg. Het busje is koel en comfortabel en de (groene) omgeving en wat we zo langs de weg zien gebeuren is bijzonder. Wat een contrast met Lima, alsof we in een compleet ander land zijn. Peru heeft kennelijk veel gezichten. De weg eindigt in Nauta (de overtreffende trap van troosteloos) dat zo’n 35.000 inwoners heeft. In de haven stappen we in kleine bootjes waar zo’n 12 mensen in kunnen die ons in 10 minuten naar de andere kant van de rivier brengen waar onze boot ligt. We worden aller vriendelijkst ontvangen, compleet met uitleg over de boot en het programma voor morgen en een onvervalste safety drill. Het schip heeft maar 16 hutten voor maximaal 32 passagiers en 25 man personeel. De andere gasten lijken allemaal Amerikanen te zijn. 

Na de ontvangst was het tijd voor het diner en dat was prima. Bijzonder was het voorgerecht Nina Juane, een in bladeren verpakt goedje met paddestoelen. Verder zat er bij het hoofdgerecht een puree van slangenfruit. Geen idee hoe ik het moet beschrijven, dus zie de foto. Na het diner nog even de voorbereidingen getroffen voor morgenochtend, want dan gaan we om 06:00 al op pad omdat dan de vogels zo actief zijn (of dat voor de gasten ook geldt valt te bezien). Al met al best een lange, maar interessante dag, dus nu maar lekker slapen. 
 

PS: internet beperkt beschikbaar. We doen het er maar mee.