Dag 5 - Amazone

Om 5:30 ging de wekker en dat in de vakantie. Om 6:00 stonden we gewapend met zwemvest, sunblock, deet (muggespul), hoed, zonnebril, water, camera, verrekijker en in lange broek en met lange mouwen klaar voor ons eerste avontuur. Met kleine bootjes (‘skiffs’), waarin we met 6 personen zaten, verkende we met ons gids Marcos de oevers van de rivier  Ucayall op zoek naar apen en vogels en tegelijkertijd de rivier in de gaten houdend voor (roze) dolfijnen. Af en toe zagen we wel even een glimp van een dolfijn, maar daar bleef het bij.

Ondanks dat het al een graad of 28 is, is het fantastisch om het leven rond de rivier op gang te zien komen. Jongens die nog even hun netten controleren voordat ze naar school gaan, jagende vogels en bananen en andere producten die klaar worden gelegd om naar de markt te worden vervoerd. De bootjes die we tegen komen zijn eenvoudige kano’s al dan niet met een motortje.

De Aria Amazone vaart ook gewoon door en het overstappen van de skiff naar de Aria gebeurt varend. Omdat de rivier spiegelglad is, is er nauwelijks deining, dus dat gaat prima. Om 7:00 zijn we weer terug aan boord. Het ontbijt is om 7:30 en om 8:30 liggen de skiffs al weer voor de 2e tour. Deze keer is Yanallpa Creek het doel onder leiding van gids Billy. Eerst snellen we zo’n 25 minuten met grote vaart over de rivier en met dat windje is het heerlijk. We passeren ook nog een lokale boot. Qua formaat en vorm hetzelfde als onze boot, maar daar houdt dan ook elke vergelijking op.

Eenmaal in de kreek stoppen we eerst bij een groep vissers die ons wat van hun vangst van vandaag laten zien en in ruil daarvoor van onze gidsen wat eten ontvangen. De kreek is uiteraard veel smaller en de gidsen leggen uit dat we in de transitie van laagwater naar hoogwater zitten en dat delen van de kreek die nu nog boven water liggen later in het seizoen volledig zijn overstroomd. Jaarlijks wordt dan ook een aantal dorpen door de rivier verzwolgen en verkassen de bewoners naar hoger gelegen grond. Ook drijven er takken en bomen en liggen er netten van vissers, waarbij het aankomt op de de stuurmanskunst van onze schippers. Een van de ander skiffs komt vast te zitten, maar wij gelukkig niet. Ik had min of meer verwacht dat er wel meer toeristische activiteit op de rivier zou zijn, maar niets daarvan. Dat maakt het nog meer bijzonder.

Nu we minder hard varen voel je pas hoe warm en vochtig het is, zeker met vest, zwemvest en hoed op. Het is niet anders. De dieren vinden het kennelijk ook te warm, want die laten zich niet erg zien. We zien best veel verschillende vogels met de ara (een geel/blauwe papegaai soort) en heel kleine apensoort als hoogtepuntjes. Maar we voelen ons bevoorrecht dat we dit weer mogen meemaken. Rond 11:00 uur zijn we terug aan boord met het gevoel dat we er een hele dag op hebben zitten. We hebben nu even tijd voor onszelf voor de lunch. Deze wordt vooraf gegaan aan een demonstratie ‘ceviche maken’ door de chef. Deze spreekt alleen spaans, dus een van de gidsen vertaal. Ceviche is een rauwe visschotel met limoen, uien, kruien, pepers dat veel in Latijns Amerika wordt gegeten. Het moge duidelijk zijn dat dit dan ook op het menu stond voor de lunch en het was werkelijk heerlijk (terwijl ik er eigenlijk niet zo van hou). De buitenwanden van alle gemeenschappelijk ruimtes en ook van onze kamer zijn van vloer tot plafond van glas voor het maximale zicht. Tijdens de lunch hebben we dan ook verschillende dolfijnen gezien. Leuk!

Om 15:30 was er een praatje over de inheemse bevolking. Behoorlijk langdradig en de bottom line is dat er diep in het regenwoud nog stammen wonen zonder contact met de buitenwereld, die nog jagen met blaaspijp en pijl en boog en die dat ook zo willen houden. Om 16:00 was het tijd voor de volgende tour over de Dorade rivier. Dit hele gebied maakt overigens onderdeel uit van het ‘Pacaya Samiria National Reserve’. Het eerste deel was weer in sneltreinvaart over de hoofdrivier en daarna de Dorade rivier op, waar we direct een roze dolfijn zagen. Het eerste stuk was een heuse hindernisbaan en de skiffs moesten meerdere malen voor- en achteruit om zich door het drijvende hout en takken heen te murwen. 

We hebben weer meerdere vogels gezien en deze keer ook apen (waaronder de kapucijner aap), kaaimannen en een luiaard. Op een gegeven moment gooide een gids een vis in het water, om een vogel te lokken er op af te gaan. Alle ogen gericht op de rechter oever van de rivier waar dat beest zat, komt er van de andere kant zo’n zelfde vogel die dit presentje niet laat passeren. Heel gaaf.

Vanaf 17:30 wordt het donker en dan komt het muskieten spul tot leven. Niet normaal, ze komen ondanks deet (heel veel deet) en een insectenwerend vest er dwars doorheen. Nu maar hopen dat  dat de malaria pillen hun werk doen. Ook zie je vleermuizen komen en lichten de ogen van de kaaimannen rood op als de gidsen met hun lampen langs de oevers schijnen (de lamp die trouwens een magneet is voor de muggen). En dat alles onder een sterrenhemel waar je ondanks de bewolking meer sterren ziet dan bij ons in de Randstad waar het nooit echt donker is.

Rond 19:15 zijn we terug aan boord en hebben we net genoeg tijd voor een snelle douche om alle zonnebrand, insectenspul en een dag in de hitte en buitenlucht van ons af te spoelen. Om 20:00 alweer het diner dat weer heerlijk was. Met een uitgebreid ontbijt buffet en 2 keer per dag een 3 gangenmenu kunnen ze ons vrijdag van het schip afrollen.

Al met al was onze eerste dag op de Amazone geweldig. Morgen gelukkig iets later op en ook al is het pas 22:30, we gaan slapen, want we zijn af.

Tot morgen!